როდესაც:
1.ვამბობთ იმის საპირისპიროს,რასაც ვფიქრობთ.მაგ: ვამბობთ კი-ს,როცა არა-ს თქმა გვსურს და პირიქით.
2.გამოვხატავთ მასკირებულ ემოციებს.მაგ:ვიცინით,როცა ტირილი გვსურს.
3.ვითმენთ ”კიდევ ცოტას”,და არ ვფიქრობთ ქმედებაზე,რომელიც ამ პრობლემის მოგვარებას უზრუნველყოფს.
4.გვწყინს,იმის მაგივრად,რომ ავუხსნათ ადამიანს წყენის მიზეზი და მივანიშნოთ ჩვენს დამოკიდებულებებზე.
5.დაკავებული ვართ საქმით,რომელიც ჩვენს მისიას არ განეკუთვნება.
6.ადამიანი არაა საინტერესო,ჩვენ კი გამოგონილი მიზეზებით ვაგრძელებთ მასთან ურთიერთობას.
7.ჩვენს გარშემო მყოფები მეტწილად ნეგატიურ თემებზე საუბრობენ.
8.ვსაუბრობთ პრობლემებზე.მაგ:პოლიტიკა,გზების საცობები,ტარიფები და სხვა…
9.ვჭორაობთ.
10.ბევრს და ემოციურად ვყვებით სხვა ადამიანების კეთილდღეობის ამბებს.
11.გვეშინია.
12.ველოდებით ვინმეს ან რაიმე მოვლენას,რომელიც ცხოვრებას ”ააწყობს”.
13.არასწორად ვაკრიტიკებთ საკუთარ თავს.მაგ:ვთვლით,რომ ვართ უიღბლო,წარუმატებელი,გვაქვს დაბალი თვითშებასება,არ გვაქვს თვირთწმენა და ა.შ…